cees n co een merk?
Zijn er niet genoeg witte overhemden in omloop? Dat was onlangs de openingsvraag van een modejournalist. Ja natuurlijk is dat zo was mijn reactie en er zijn ook meer dan genoeg witte auto’s, witte ijskasten, en witte tafelkleden. Maar dat is voor mij geen reden om dit niet door te zetten. Mijn herdefinitie van het klassieke witte overhemd voor mannen gaat niet alleen over een wit overhemd, de stof, de knoopjes en de kraag maar vooral ook over de plaats die het krijgt in dit tijdsgewricht. Juist daarom heb ik nagedacht over wat er met het shirt gebeurt als het niet meer wordt gedragen. En over wat mijn invloed kan zijn op de beslissing om het shirt aan het einde van de eerste levensfase te recyclen inplaats van “gewoon” weg te gooien.
Gelukkig doen veel grote merken al aan recyclen. Bij inlevering van oude kleding ontvang je korting op stukken uit de nieuwe collectie. Dat is goed. Maar bij cees n co krijg je statiegeld. Ook als je geen nieuw shirt koopt. Met cees n co probeer ik te zeggen. Je kan met minder, langer toe. Als je het niet meer draagt, zorg dan dat het opnieuw gebruikt kan worden en maak wéér een bewuste keus voor je volgende aankoop. “laten we zo min mogelijk weggooien en zoveel mogelijk hergebruiken”. Ik wil heel graag dat dát idee een vast onderdeel wordt van de lading van cees n co. Een onderdeel van de identiteit, het merk.
Ik moet overigens erg wennen aan woorden als merk en lading, Als kostuumontwerpster kleed ik personages aan en bepaal ik mede het toneelbeeld. Dat is een ander proces dan het “aankleden” van een merk. Het vergt een andere manier van denken en doet een heel ander beroep op mijn creativiteit. Ik vind dat een enorme uitdaging en heb daar veel plezier in maar soms heb ik moeite me te verhouden tot deze begrippen. Het schijnt belangrijk te zijn om het tot een succes te maken in deze wereld. En toch weet ik niet of cees n co wel een merk moet worden. Wie geeft er antwoord?